หนุ่มหน้านิ่ง แต่ฝีมือฉกาจ คงเป็นภาพคุ้นตาของแฟนๆ Valorant ที่ติดตาม เจมส์ – ปัญญวัต ‘sushiboys’ ทรัพย์ศิริโรจน์ มาตั้งแต่สมัยเป็นนักแข่ง Counter-Strike: Global Offensive (CS:GO) กับการเติบโตที่น่าสนใจของเขาที่วันนี้ก้าวสู่เป็นโปรเพลเยอร์ Valorant อันดับต้นๆ ของไทย ที่ผ่านประสบการณ์บนเวทีชิงแชมป์โลกมาแล้ว
แต่ใครจะคาดคิดว่า ช่วงหนึ่งในชีวิตของ sushiboys เขาเคยเป็นหนุ่มโรงงานมาก่อน และเหตุการณ์ในช่วงนั้นก็ทำให้กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขามีวันนี้
และนี่คือเรื่องราวของ sushiboys ผู้เล่น Talon Esports ที่ได้บอกเล่าการเติบโตของชีวิตผ่าน ONE Esports กับขวบปีที่ 22 ที่ยังคงไขว่คว้าหาความสำเร็จต่อไปบนเส้นทางอีสปอร์ต
สาย FPS
ตั้งแต่จำความได้เกมแนว FPS คือสิ่งที่ “เจมส์” ปัญญวัต ‘sushiboys’ ทรัพย์ศิริโรจน์ ชื่นชอบ เขาผ่านมาแล้วเกือบทุกเกมที่เป็นแนว FPS แน่นอนว่า ต้องไม่พลาดเกมอย่าง CS:GO ยอดเกมดังแห่งยุค ที่เขาเล่นจนติดท็อปของประเทศ
“จำได้ว่าช่วงป.3 ผมเพิ่งรู้จักเกม Play Station 2” เจมส์ เริ่มเล่าถึงชีวิตของเขากับการเล่นเกมตั้งแต่สมัยวัยเด็ก
“ผมเล่นสลับกันไปจนชั้นม.1 ได้รู้จัก CS:GO ก็มีพี่ที่เล่น HoN ชวนมาเล่นแล้วรู้สึกว่า เกมนี้มันใช่เลย ลงทุนแค่ 200 บาท แต่ทุกคนเท่าเทียมกันหมด ผมเล่น CS:GO จนวันหนึ่งทุกคนกลับไปเล่น HoN ผมเลยเล่นเกมนี้คนเดียว เพราะผมชัดเจนแล้วว่ามาสาย FPS”
“ช่วงเข้าม.ปลาย ผมรู้สึกว่าตัวเองยังไปได้อีก เพราะตอนนั้นชั่วโมงบิน CS:GO ของผมไปไกล 7-8 พันชั่วโมง ขึ้น Top 5 ของประเทศด้วย”
“ส่วนชื่อ sushiboys ก็ได้มาจากตอนเล่น CS:GO ชื่อเก่าผมชื่อ Black J มีพี่คนหนึ่งชื่อ Black Hard แล้วมีครั้งหนึ่งเขาโดนฝรั่งเอามีดมาฟันในเกมแล้วพิมพ์มาว่า Sushi ความหมายคือโดนแล่เนื้อ หรือโดนล้อว่าปืนแพ้มีดนั่นแหละ ผมเลยเอามาตั้งชื่อนี้ล้อเขา ชื่อมันก็ดูน่ารักแล้วผมอยากได้ชื่อขึ้นต้น และลงท้ายด้วย S ก็เลยเติม Boys ที่มี S อยู่ก็เลยใช้ชื่อนี้มาตลอด”
- EXCLUSIVE: sushiboys ชี้ระบบแฟรนไชส์ทำให้ Talon Esports ต้องเร่งพัฒนาฝีมือ
- Exclusive: sushiboys เผย ShahZaM เคยบอกเคล็ดลับจนเป็นจุดเปลี่ยนของทีม
ประสบการณ์ และความมั่นใจของ เจมส์ ในเวลานั้นกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ได้สัมผัสการแข่งเกม แต่ก็ย่อมมีอุปสรรคเข้ามานั่นคือความเห็นที่ไม่ตรงกับผู้ปกครองที่อยากให้เขาทำอย่างอื่นมากกว่าการเล่นเกม
“ผมไม่ได้ทิ้งการเรียน ผมไม่ได้เรียนดี แค่ทำให้ตัวเองไม่ติด 0 ไม่ตก ไม่ขาดเรียน ไม่เคยลา ผมไปเรียนทุกวันจนวันหนึ่ง แม่พูดจริงจังว่า ออกไปหาอย่างอื่นทำไหม เขาอยากให้หาเงินช่วยที่บ้าน”
“แต่ในความคิดของผมตอนนั้น ผมอยากพิสูจน์ให้เขาเห็นว่า มันมีลู่ทางให้เราหาเงินมาใช้จ่ายได้จากเกมนะ ผมเชื่อมั่นตัวเองว่า ทำได้ เพราะคิดว่าฝีมือผมถึง แต่เขาก็พยายามห้ามแหละ ปกติผมเล่นถึงเที่ยงคืนจนถึงตีหนึ่ง แม่ก็จะคอยห้ามไว้ แต่ก็ดื้อเล่นนานกว่านั้น”
หนุ่มโรงงานกว่าจะเป็น sushiboys
ตลอดระยะเวลาที่เขาเริ่มเล่นเกมจนได้แข่งกับกลุ่มรุ่นพี่ที่รู้จัก เจมส์ ถูกแม่ของเขาพยายามโน้มน้าวให้ทำงานช่วยเหลือครอบครัว เพราะในเวลานั้นเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของเขาหลังจบการศึกษามัธยมศึกษาปีที่ 6 และอยู่ระหว่างรอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ทำให้มีเวลาว่างเว้นประมาณ 4 เดือน แม่ของเขาจึงอยากให้เขาใช้เวลานี้หาสิ่งอื่นทำแทนการเล่นเกม
คุณพ่อของเขาทำงานเป็นผู้จัดการร้านพิซซ่าแห่งหนึ่ง ส่วนคุณแม่เป็นพนักงานทั่วไปอยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เดิมทีคุณพ่อของเขาเป็นคนชื่นชมการเล่นเกมเหมือนกัน
แต่คุณแม่ไม่ได้เห็นด้วยที่เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเล่นเกมนั่นทำให้ เจมส์ ไม่ได้รับการสนับสนุนมากนัก แต่เขาไม่เคยโกรธ เพราะเข้าใจความรู้สึกของคุณแม่ดี เพียงแต่เขายังคงเชื่อมั่นเสมอว่า วันหนึ่งเกมจะทำให้เขามีรายได้ช่วยเหลือครอบครัว
“ที่บ้านผมไม่ได้สนับสนุนให้เล่นเกม แม่ก็มีบ่นทุกวันให้ออกมาไปหาทำงานอย่างอื่น คอมพิวเตอร์ของผมก็ไม่ได้มีคุณภาพดีอะไร เรียกว่า อุปกรณ์ไม่พร้อมเลย พอจบม.6 ช่วงว่าง 4 เดือน ผมตัดสินใจไปทำงานโรงงานแห่งหนึ่ง ที่ผมไปทำงานส่วนหนึ่ง เพราะอยากได้คอมพิวเตอร์ใหม่ก็ยอมไป”
“ผมไปทำงานตามที่แม่บอกก็เลยทำงานโรงงานผลิตพวกน้ำยาเคมีที่จะใช้ทำครีมอาบน้ำ ผมอยู่แผนกยกของใส่ลังแล้วยกใส่พาเลทอันใหญ่แล้วก็เข็นไปเก็บ ก็หนักอยู่เหมือนกัน”
“ในหนึ่งวันของชีวิตการทำงาน ผมต้องทำทั้งหมดประมาณ 300-400 ลัง ตอนนั้นหนัก และเหนื่อยมาก ผมได้แค่เล่นเกมอย่างเดียวไม่มีซ้อม เพราะต้องตื่น 6.30 น. ออกจากบ้าน 7.00 น. เพื่อเข้างานไม่เกิน 8.00 น. เลิกงาน 17.00 น. ถึงบ้าน 18.00 น. เล่นเกมได้สัก 3-4 ชั่วโมงก็หลับ ชีวิตก็วนลูปไปแบบนี้”
จากเด็กหนุ่มที่ได้อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาต้องเปลี่ยนไปเป็นพนักงานยกของเพื่อเก็บเงินซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ แต่ความเหนื่อยตลอด 4 เดือนหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้เห็นค่าตอบแทนที่กำลังจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นนักกีฬาอีสปอร์ตเต็มตัวของ sushiboys
“วันที่ผมเห็นเงินก้อนที่ได้จากการทำงาน มันหายเหนื่อยเลย ผมได้มาประมาณ 35,000 บาท พอ ผมแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเอามาจ่ายค่าเทอม อีกส่วนหนึ่งผมเอาไปซื้อคอมพิวเตอร์ต่อจากพี่คนหนึ่งที่เขากำลังจะไปอเมริกาพอดี เขาขายให้ผม 15,000 บาททั้งคอมและจอ สเปคก็กลางๆ ไม่ได้สูงมาก”
ช่วงเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีที่ 1 เป็นเวลาเดียวกับที่ Valorant เปิดตัวเกมพอดี เจมส์ ที่เพิ่งได้คอมพิวเตอร์เครื่องใหม่จึงตัดสินใจเอาจริงเอาจังกับการแข่งเกมอีกครั้งภายใต้สังกัด Armory Gaming ซึ่งถือเป็นสังกัดแรกของเขาในวงการ Valorant
“หลังจากมหาวิทยาลัยเปิดเรียน ผมกลับไปซ้อมทีมกับพี่ๆ (AG) เหมือนเดิม แต่เข้าเรียนเดือนเดียว Valorant เปิดก็เลยอยากขอลองอีกสักตั้งก็ใช้คอมพิวเตอร์เครื่องนี้แหละลุยเกม Valorant ผมคิดว่าตัวเองมีพื้นฐานมาจากเกม CS:GO อยู่แล้ว มันเป็นเกม 5-5 เหมือนกัน ผมรู้สึกว่านำคนอื่นอยู่ก้าวหนึ่ง”
“ตอนนั้นถือว่าเริ่มต้นดีด้วย ผมยังมีใจที่จะสู้ แต่จุดเปลี่ยนจริงๆ คือหลังได้เข้ามาอยู่กับทีม X10 เพราะตอน AG ไม่ได้มีเงินเดือน แค่ใช้ชื่อสังกัดลงแข่ง ผมได้เงินรางวัลจากการแข่งเท่านั้น แต่พอมา X10 ผมได้เงินเดือนก้อนแรกทำให้รู้สึกว่าเรามาถูกทางแล้ว”
“ชีวิตผมในตอนนั้นเหมือนได้ปลดล็อกไปเลย…”
เจมส์ ได้รับเงินเดือนก้อนแรก เขาได้อยู่ในสังกัดอีสปอร์ตที่ช่วยสัมผัสความเป็นมืออาชีพของอีสปอร์ตมากยิ่งขึ้น และเขากำลังจะได้ไปยืนอยู่บนเวทีระดับโลกที่เขาเองไม่เคยคาดคิดมาก่อน
ติดตามเรื่องราวความผิดหวัง ความสำเร็จ และการต่อสู้ในแบบของ sushiboys ใน EP.2
อ่านเพิ่ม: EXCLUSIVE: sushiboys เผยโมเมนต์แรกได้ดวลฝีมือกับ TenZ
